Mam również marzenia, na ktore czekam od wielu lat. Chciałabym wykraść czas chorobie, nie chcę bać się przyszłości bo głód życia to wielka siła. Jest mi bardzo źle gdy muszę tlumaczyć się ze swojej niepełnosprawności, z faktu, że cierpię, że nie mam dzieci - dlaczego?

Gdybym była dzieckiem wielu pochyliłoby się nad moim cierpieniem. Ale jestem dorosła i proszę - podzielcie się ze mną przywilejem zdrowia. Wielu już to zrobilo za co bardzo dziękuję. Proszę nie zostawiajcie mnie bez nadziei na życie...